Vakantie op de Veluwe

We vierden even een paar dagen vakantie, in de caravan die onze familie inmiddels heeft. Dagen vol zon, een barbecue en fietszwerftochten over de Veluwe. Elke dag vertrok P in de ochtend voor een lange tocht en stapte ik op de fiets voor een iets kortere route. ’s Middags bedachten we, met de Tour op de achtergrond, wat we die dag gingen eten, lazen we wat boeken en genoten we van de zon. Soms haalde ik m’n laptop uit mijn tas om te werken aan die thesis en een avond speelden we ganzenborden, want het regent natuurlijk ook op Nederlandse campings.

De regels op een stacaravancamping zijn duidelijk en dorps. Vriendelijk glimlachen en hallo zeggen tegen iedereen, niet te snel rijden, op fiets of in auto en vooral de tijd nemen voor praatjes met de buren. En natuurlijk is er geen winkel open op zondag, maar iemand kon ons gelukkig aan wc-papier helpen. Anders hadden we moeten rijden naar weet-ik-veel-waar voor een grote supermarkt.

Op de fiets gelden dezelfde regels van vriendelijkheid en hallo, als je tenminste geen hypersnelheid en bijpassende kleding hebt zoals P. Toen ik dan ook wat pech had midden in het bos, heb ik maar een oudere meneer aangesproken. Die zei zelf dat hij geen verstand van van fietsen, maar hij zag wel waar precies dat spatbord aanliep en duwde (met een kracht die ik niet m’n handen heb) alles even goed. Twee andere meneren waren natuurlijk al gestopt om even mee te kijken en deze dame in de stress te helpen.

Ik had ze ook graag in de buurt gehad bij mijn andere langdurige opstopping, de paarden. Opeens, vlak na een veerooster stond ik midden in een groep paarden. Geen idee of ze nu wild waren of niet, maar ze besloten gezamenlijk vooral op het fietspad te blijven staan en keken me af en toe vol dedain aan. De jaren paardrijles leken hier nutteloos, want alle termen om ze vooruit te bewegen hielpen niet en ze bewogen ook net iets te nerveus met hun oren waardoor ik klappen op konten even niet zag zitten.

Tien minuten later vonden ze het wel genoeg en toen, niet langer omringd, heb ik deze foto (wordt groter als je er op klikt) maar even gemaakt. Ik voelde me best klein, zo tussen die prachtige dieren, met alleen een fiets in de hand.

Vakantie is ook ideaal om boeken te lezen, dus in drie dagen ben ik door The Help heen gevlogen. Dat is vakantie.