In de week dat manlief en ik voor het eerst in lange tijd naar een concert gingen, las ik dit bericht. Onderzoekers van de universiteit van Barcelona hebben per ongeluk een groep mensen gevonden die geen emotionele reactie voelen op muziek, iets dat ze ‘muzikale anhedonie’ noemen. Ze schatten dat zo’n vijf procent van de bevolking dit heeft, mensen die verder wel emotioneel kunnen reageren op andere prikkels. Blijkbaar stuitten de onderzoekers per ongeluk op de groep, terwijl ze eigenlijk iets anders aan het testen waren.
Bijzonder dat we zelfs nu nog zo weinig weten over hoe we als mensen in elkaar zitten en hoe we zelfs soms met z’n allen kunnen denken dat we toch, met z’n allen, dit soort dingen blijkbaar als vanzelfsprekend beschouwen.
De groep mensen in dit onderzoek had geen favoriet liedje, geen favoriete band, of zelfs maar een ipod, volgestouwd met muziek. Nee, dan manlief en ik. Wij zijn alleen maar samen naar dit concert geweest (The Head and the Heart), omdat het een van enige bands is waar we allebei naar kunnen luisteren. In sommige gevallen is onze reactie op elkaars muziek juist een beetje te sterk ;).
