Ik heb het al vaker gezegd, ik heb een grote hoeveelheid onafgemaakte projecten. Of alle ingrediënten voor een project maar niet de moed om ermee te beginnen. Daarom heb ik nooit een lijst gemaakt van alle projecten die ik zou willen maken. Dat lijkt me veel te veel. Maar ja. Langzaamaan begint de enorme verzameling materiaal en gereedschap nogal groot te worden. Ik heb bijvoorbeeld al zeven jaar een naaimachine – en ik had hem maar een keer uitgepakt. Het lapje stof kreeg een grote knoop van draad aan de onderkant en sindsdien zwijg ik de naaimachine dood. Een vriendin is juist erg dol op haar naaimachine en heeft zelfs eens voor me een quilt gemaakt – met onder meer stofjes van de Ikea. Tijdens een bezoek aan de Zweedse meubelfabrikant besloot ik daarom toch echt maar wat van diezelfde stofjes te kopen – vanuit het idee dat als ik alles had, ik vast eens kussenslopen ging maken.
De vriendin vindt kussenslopen de allergemakkelijkste naaiprojectjes voor beginners. Twee maanden gingen voorbij.
Drie weken geleden stuurde ik daarom de vriendin, M, een mailtje. Had ze misschien een middagje waarop ik haar, bewapend met m’n eigen naaimachine en stofjes, kon bezoeken? Ik wilde graag leren kussenslopen te maken, maar dan juist op mijn machine. Dat grote ding was in m’n hoofd al een enorme berg geworden. Dus laatst zat ik zomaar een vrijdagmiddag bij haar in Amstelveen.
Naaien is niet eens het meeste werk. Het meten en strijken en vouwen wel. Ik typ vrolijk de adviezen neer die ze me gaf, zij is trouwens zelf te lezen op haar eigen blog.
Kussenslopen maken – hoe het werkt
Zoals gezegd, we kozen voor het allergemakkelijkste, dus ook geen gedoe met ritsen of knopen. Dat is hogere naaikunde. Toch, elk kussensloop heeft een plek nodig waar het kussen erin kan. Daarom kozen we voor de overlap (haha), twee stukken stof op dezelfde plek, zodat beide stukjes het kussen bedekken. Allereerst maten we de kussens, die zouden officieel 40×40 en 38×38 centimeter zijn. Bij meten bleken ze wat kleiner, en sowieso, als je een kussensloop wat kleiner maakt, blijft het kussen lekker dik.
We besloten dus dat het kussen van 40×40 eigenlijk 38×38 was. Tel daar twee centimeter bij op aan de zijkant voor naden, dan zit je weer bij 40×40. In de lengte wilde ik liefst een lang stuk, en achterop, in het midden, de overlap. Dat werd dus 38 keer twee, voor en achter, plus ongeveer een halve kant dubbel en dan nog twee centimeter. Ik weet niet meer precies met welk aantal centimeters we uitkwamen, want het is toch een beetje losse pols. Volgens m’n rekenmachine zou het 97 centimeter zijn. Ik ging aan de slag met een strijkbout, hoe platter hoe beter. Daarna vouwde M eerst de randjes van de lengte (dus de tweeeneenhalf keer de lengte van het kussen). Die vouw ging onder de strijkbout. Daarna mocht ik, met pedal to the metal en twee handen die verschillende dingen deden, dat lijntje even nalopen met de naaimachine. Blijkbaar moet je de draden onder en boven vooral een beetje uit de weg houden in de eerste hap. En even achteruit in ’t begin. Na de randjes van het lange stuk, was het weer wat vouwwerk tot het eruit zag als een kussen. De randen moesten alleen nog dicht. Met een potlood heb ik toen de lijn getekend waar de naad zou moeten komen – waar dus de zijkanten bij elkaar kwamen. Met spelden alles bij elkaar, en alvast de overlappende deeltjes ook over elkaar gelegd. Toen het potloodlijntje gevolgd et voila, een kussensloop! Dat vier keer en het resultaat fleurt onze woonkamer weer een beetje op. En ik hoef niet meer bang te zijn voor het monster in de naaimachinedoos.
2 Reacties op Vrede met de naaimachine – kussenslopen maken