In mijn streven met dit blog om mooie plannen uit te voeren, hadden we afgelopen weekend zomaar een blokhut in de Ardennen. Mijn lief nam zijn laatste aanwinst (een mountainbike) mee, ik nam mijn huiswerk (een literatuurreview) mee en broer van m’n lief nam zijn nieuwe auto (een heel snelle bak) mee.
Het was drie avonden open haard, spelletjes, glazen wijn en overdag heuvels, wandelen en de drie dingen van Spa: zwemmen, antiekmarkt en het circuit.
Heel optimistisch vertrokken we vrijdag om 15:00 uur vanuit de Randstad. Nog even een blik Chinese tomatensoep uit de voorraadkast getrokken. Ach, in de Ardennen kun je ook laat naar de supermarkt. Of anders friet eten. Heel erg vriendelijke Walen wachtten ons op bij het huisje om 19:40. Te laat om nog naar een supermarkt te gaan, zeiden ze in het Frans. Friet was wel mogelijk, maar 8 kilometer ver. We zouden kunnen halen, maar dat zagen de mannen niet zitten. Zij zouden het kunnen halen, maar ik bedankte ze vriendelijk. Het was koud en donker en voordat die friet bij ons zou zijn zou het al koud zijn.
Pas toen we aan het opgewarmde blik soep zaten, met wat hartige Sultana’s als brood en chips als toetje, bleek dat de mannen helemaal geen Frans spraken. Zij hadden helemaal niet gehoord dat de vriendelijkste Walen zomaar aanboden die friet voor ons te halen. Ik geloof dat ik een Sultana heb ingeleverd. Om het goed te maken.
Oh, note to self: weet dat toeristeninformatie, zelfs ‘objectieve’ altijd schromelijk overdreven en optimistisch is. ‘schattige dorpjes’ betekent dat het een spookdorp is en ‘karakteristieke zondagse antiekmarkt’ betekent rommelmarkt waar de verkopers zich om 10:00 drie blikjes bier op hebben.